Hertogdom Ansbach ligt in het uiterste noord-westen aan de Baai van Gelian.
Het landschap van het binnenland is een heuvelachtige hoogvlakte die steppeachtig is met hete zomers en wisselende winters. Richting het noorden wordt het gebied steeds bergachtiger. De dorpen die hier liggen laten hun grote kuddes runderen of paarden vrij in de heuvels grazen. Af en toe staat er op een heuvel een klein kasteel (meestal niet meer dan een (houten) woontoren met een omheining, waarin het vee in rumoerige tijden kan worden gestald, wat redelijk frequent is aangezien Mo’Vashin ruiters hier veel plunderen; de Harkaz uit de Coleqbergen hier prooi zoeken en Charaki zich hier ook willen laten gelden.
De kust van het hertogdom is rotsachtig, met hier en daar kleine kiezenstranden, af en toe moerassen. In het in het lagere gebied tussen de vestingsteden Ansbach en Oudenaarde, de Rokurukust genoemd, zijn veel duinen, zandstranden en brakke moerassen te vinden. In dit gebied zijn nog steeds ‘primitieve Gelianers’ te vinden: volken die ampers beschaving kenden en in natuurgoden geloven en nog steeds tussen de duinen en moerassen leven en een leefwijze hebben die vele duizenden jaren terug in de tijd gaat. Het primitieve volk noemt zichzelf de ‘Rokuru’ en heeft een uitgebreide en complexe cultuur en een eigen taal. De Rokuru hebben lichte amberkleurige ogen en sommige Rokuru hebben nog kleine hoorns op hun hoofden en hebben puntige oren. Het is aannemelijk dat het hier over een soort, of ondersoort, van yrgh gaat.
Dit kustgebied is geheel overlopen door het Concordaat, maar was eigenlijk niet echt Geliaans te noemen… De kustweg loopt overigens helemaal van Kaap Gelian naar LaGelian. Nu gedeeltelijk bezet door de troepen van het Concordaat – en overal gevaarlijk.
Oudenaerde ligt al decennia onder vuur en belegering. De stad is bijna geheel in puin geschoten en er leven amper nog oorspronkelijke bewoners. De meeste inwoners van Oudenaerde die niet mee konden vechten zijn geëvacueerd naar LeGelian – veel van hen, ooit trotse Oudenaerders: handelaars en gildenwerkers wonen nu in het Buitenkwartier en voorzien in hun onderhoud door als dagloper of prostitué te werken.
Ansbach is na Gelian en Mervid de derde grootste stad van het prinsdom en een stad met enorme vestingwerken die haar gelijke op Ysaïlon niet kent. De vestingwerken zijn een noodzakelijk kwaad aangezien het Hertogdom al eeuwn aan de frontlinie grenst en de laatste decennia jaren nauwelijks vrede heeft gekend. Ondanks pogingen van de bekende Condotierre Ravare Saddai en zijn sappeurs; van gespecialiseerde Sho’Gaddar ingenieurs en pioniers, is het nooit gelukt om verder dan de eerste muur te komen. Op de torens van zowel Ansbach als Oudenaarde wappert nog fier de Geliaanse vlag en de vlag van de Hertog Robert van Ansbach: een zilveren adelaar op een donkerblauw veld.
